De 8 van Apeldoorn schoot ik uit mijn slof: met een gemiddelde van 3.20/km zat ik ineens weer op mijn oude wedstrijdniveau 7 maanden na de bevalling. En dat terwijl mijn trainingsload nog zeker niet is wat het was voorafgaand aan de zwangerschap. Vol energie en vertrouwen ging ik werken richting het NK 10km in Schoorl. Dat werd niet de tijd die ik gehoopt had, maar wel een mooie zilveren plak na een solo race. Met enorm veel zin en vol goede moed ging ik na Schoorl écht aan de bak. Ik was zo verheugd dat er weer pittigere programma’s op het schema stonden. En ik ging als een dolle. Niet wetende dat er een achillespees blessure in sloop.

Mijn voet ging pijn doen al twee dagen na Schoorl, alsof hij geblokkeerd zat. Lostrekken gaf geen verbetering. Na een week toch maar een echo laten maken. Ontstekingen in de pees en in het vetweefsel. Hoogst verbaasd in eerste instantie; achillespezen had ik immers nog nooit last van gehad.

We hebben ons suf geëvalueerd. Het kan zoveel oorzaken hebben. Wat doet een zwangerschap met je pezen en banden? Wat doet borstvoeding geven? In eerste instantie dachten we aan een mechanisch probleem waardoor de pees verkeerd belast was. Dat mechanische probleem was snel opgelost en met looprust hoopten we dat de ontsteking snel zou verdwijnen. Inmiddels zijn we vijf weken verder en zijn de ontstekingen weg. Wat rest is wel een stukje ‘slechte’ structuur in de pees. En daar moeten we nog een oplossing voor vinden. Eerste poging is volgende week: een injectie met eigen bloed wat het herstelproces een boost moet geven.

Daarnaast hebben we een structurele aanpassing nodig die mijn belastbaarheid moet vergroten. De nachten zijn namelijk veel en veel te kort. De kleine meid is sinds ze gestart is op de kinderopvang begin februari aan de lopende band snot en snot verkouden. Daar heeft ze een oorontsteking incl koorts bij gekregen. En jawel, dat zorgde voor korte nachten en veel onrust. Nachten van vijf uur kan ik mentaal prima verwerken en doen niks in mijn functioneren. Ik kan blijven gaan. Ik ben echter vergeten dat de herstelprocessen in mijn lichaam zich daar niet in kunnen vinden. Ik blijf ook maar de nachten ‘op me nemen’ omdat ik vind dat manlief meer werkt en dus fit moet blijven. Mijn moederinstinct wint het van mijn ambities. Daar is de achillespees de rekening van.

Tijd dus voor actie, vroeger naar bed en meer uit handen geven. En oh ja, wederom bijna vergeten, de borstvoeding afbouwen.

Mocht iemand weten wat de effecten zijn op banden en pezen van borstvoeding geven (en de hormonen die daarbij vrij komen), vertel! Ik hoor totaal verschillende verhalen en weet niet meer wat klopt.